mom-made fabric things

....."ฉันเจอมัมมี้ครั้งแรกตอนที่ฉันโดนคนใจร้ายจับฉันและพี่น้องไปขังไว้ที่ ASPCA Anaheim ที่นั้นน่ากลัวมาก สกปรก ร้อนและเหม็น (ไม่น่าเชื่อเลยว่าอยู่ใกล้ Disney Land นิดเดียวเอง) ฉันหิว เหนื่อย และรู้สึกคันยุบยิบไปทั้งตัว ฉันพยายามร้องขอความช่วยเหลือแต่ก็ไม่มีใครสนใจ จนกระทั้งมัมมี้ยื่นหน้ามาดูฉันที่กรง พี่น้องของฉันต่างขู่ฟ่อด้วยความกลัวแต่ฉันรู้สึกถูกชะตากับมัมมี้จึงเดินเข้าไปหาและร้องเรียก ฉันได้ยินพยาบาลบอกมัมมี้ว่า “ครอกนี้ไม่สบายมาก จะฉีดยาให้ตายทั้งหมดเย็นนี้”
.....มัมมี้ยืนดูฉันซักพักแล้วก็ขอให้พยาบาลจับฉันออกมาจากกรง ฉันรีบไต่ขึ้นไปเกาะอยู่บนบ่าของมัมมี้แน่น คุณหมอเดินมาตรวจและบอกว่าอย่าเอาไปเลี้ยงเลยเพราำะอ่อนแอมาก ไม่ว่าใครจะว่าอย่างไรฉันก็ยังคงเกาะบ่ามัมมี้แน่น มัมมี้คงจะใจอ่อนเลยปล่อยให้ฉันนั่งมาบนบ่าและพากลับบ้านมาด้วย สิ่งแรกที่เราทำเมื่อถึงบ้านคือการแช่น้ำอุ่นครั้งใหญ่เพื่อฆ่าหม้ด ฉันมีหมัดเยอะมากมัมมี้จึงเรียกฉันว่า Flea Bag
.....ตอนนั้นฉันยังเล็กมาก ตัวสูงแค่ 4 นิ้วเอง (กล้องถ่ายรูปยังสูงกว่าฉันเลย) มัมมี้ลองเอานมให้กินในชามของพี่ Roz (แมวตัวเก่าของมัมมี้) แต่ขอบชามก็สูงกว่าฉันเลยต้องใช้ชามน้ำจิ้มแทน ฉันหิวมากแต่ก็ยังเลียไม่เป็นเลยลองเอาหัวจุ่มลงไปในนมดูจนสำลักแทบแย่ จึงต้องมีการออกไปซื้อหลอดหยด (medicine dropper) มาจากตลาดหน้าบ้าน เนื่องจากฉันยังเล็กมากและไม่เคยกินนมวัวมาก่อนจึงมีอาการแพ้ ท้องเสีย เราต้องกลับไปหาคุณหมออีก คุณหมอให้งดนมและให้น้ำเกลือมาแทน พร้อมสอนมัมมี้ให้น้ำเกลือฉันด้วยกระบอกฉีดที่ยาวกว่าตัวฉันอีก สรุปว่ามัมมี้ลางานสามวันเพื่อพาฉันไปให้น้ำเกลือให้วันละ 3 ครั้งพร้อมรักษาไรหูไปพร้อมกันเลย ที่โรงพยาบาลแมว (The Cat Hospital of Irvine) แห่งนี้ ฉันมีชื่อในระเบียนว่า California Jayanta (ชื่อจริง) แต่คนทั่วไปจะเรียกฉันว่า Cali (ชื่อทั่วไป)
.....ฉันแข็งแรงขึ้นเป็นลำดับและอยู่ที่บ้าน Irvine ประมาณ 3 เดือนจากนั้นฉันก็ย้ายไปอยู่กับพี่บิ๋นและพี่ท้อที่ San Diego ระหว่างที่มัมมี้ไปเยี่ยมเพื่อนที่ Boston และ New York เรากลับมากรุงเทพฯ เมื่อฉันอายุได้ 7 เดือน พี่โต้งกับเพื่อนไปรับเราถึงประตูเครื่องบิน เพื่อนพี่โต้งเป็นตำรวจที่จะมาช่วยเจรจากับ ต.ม. เรื่องนำสัตว์เลี้ยงเข้าประเทศ แต่พี่โต้งขอทดลองวิธีพิเศษก่อนโดยลองเอาแจกเก็ตของเพื่อนคลุมกรงฉันซึ่งตั้งอยู่ท่ามกลางกระเป๋าเดินทางหลายใบ เราเดินผ่านไฟเขียวออกมาโดยไม่มีปัญหาใดๆ พี่โต้งเลยให้สมยาฉันอีกอันนึงว่า “แมวต่างด้าวแบบเข้าเมืองผิดกฎหมาย”
.....ฉันมีอายุได้ 12 ปีแล้วมีชีวิตที่ดีและมีความสุข ฉันเคยเป็นนักกีฬาตัวฉกาดที่ชอบกีฬาจับนกและ play catch มาก แต่ตอนนี้ฉันชอบที่จะนอนดูนกจากในบ้านมากกว่า เพราะฉันพักนี้ฉันค่อนข้างจะอุ้ยอ้ายและมักจะโดนนกรุมจิก ฉันจะตื่นแต่เช้าตรู่ประมาณ 5.30 น. ตอนเช้าและเย็นฉันจะออกไปนั่งเล่นที่สวนหน้าบ้าน บางวันก็จะตามป้าดอนไปเที่ยวบ้านคุณแม่ ฉันทานอาหารวันละ 2 มื้อใหญ่และยังคงแพ้นมวัวอยู่เหมือนเดิม จึงพลอยอดของอร่อย ๆ เช่น เนยแข็งและ quesadia ไปด้วย ฉันรักความสะอาดและชอบอาบน้ำ ฉันชอบให้คนแปรงขนให้ด้วยเพราะมันสบายมาก ๆ เลย" ...คุณแคลี่

..........

บทความโดย ม.ล.ศิริพัสตร์ ไชยันต์